Kurs paralotniowy i egzamin za Tobą, a w garści masz już świadectwo kwalifikacji pilota paralotni. Kolejny naturalny krok to zakup skrzydła, który umożliwi Ci samodzielne latanie i doskonalenie umiejętności niezbędnych do bezpiecznego odrywania się od ziemi. W poniższym poradniku znajdziesz praktyczne informacje, jak krok po kroku wybrać dla siebie najbardziej odpowiedni sprzęt. W pierwszej części przeczytasz o dylemacie czy kupić nowe czy używane skrzydło, oraz o różnych klasach bezpieczeństwa paralotni. W kolejnych częściach przybliżę Ci informacje o rozmiarach skrzydeł, nalocie, roczniku, przeglądach technicznych, a także dowiesz się, jak sprawdzić producenta i sprzedawcę.

Część pilotów zaraz po kursie decyduje się na wyjazdy pod okiem instruktora i korzysta z możliwości wypożyczenia sprzętu od szkoły paralotniowej. Warto oczywiście stosować takie rozwiązania, głównie dlatego, że zdobywa się potrzebne doświadczenie w powietrzu w bezpiecznych warunkach pod opieką trenera. Natomiast nie rozwiązuje to problemu posiadania własnego sprzętu, który pozwala w każdy wolny dzień z dobrą pogodą ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć. Bez względu na to, czy jest to ćwiczenie na ziemi, czy choćby krótkie zloty, każda minuta ze skrzydłem nad głową jest cenna. Oczywiście wyszedłem z założenia, że pilot chce się doskonalić, latać bezpiecznie i czerpać z tego frajdę.

Informacje na temat sprzętu wyniesione ze szkolenia w pewnym stopniu wylatują z głowy, czasami są szczątkowe i nieuporządkowane. W niniejszym tekście zbiorę to co istotne dla początkującego pilota i podejmę próbę uporządkowania wiedzy, która pozwoli bardziej świadomie dokonać wyboru paralotni i sprzedawcy. Skupię się tutaj na samym skrzydle, bo to najkosztowniejszy i najbardziej istotny element sprzętu.

Poniższy tekst jest skierowany głównie do pilotów latających swobodnie. Latanie z napędem ma swoje specyficzne cechy dotyczące sprzętu, dlatego jest to temat na oddzielny artykuł albo przynajmniej dodatkowy rozdział, który postaramy się dopisać. Tym niemniej są pewne ogólne zasady, które mają zastosowanie zarówno do paralotni swobodnych, uniwersalnych i typowo napędowych. Dlatego zapraszam do lektury zarówno swobodnych, jak i spaliniarzy.

Moje porady są subiektywne i wynikają z wiedzy i doświadczenia pilota z 20-letnim stażem oraz instruktora aktywnego od 13 lat. Możecie spotkać się z odmiennym zdaniem w niektórych kwestiach, bo w końcu każdy ma prawo do swojej opinii.

  1. NOWE CZY UŻYWANE

To jedno z pierwszych pytań, które pojawia się przed kupującym. Wśród bardziej doświadczonych pilotów, którzy lubią udzielać rad początkującym często pokutuje opinia, że na początek lepiej kupić skrzydło używane. Takie stanowisko wspierane jest zwykle dwoma argumentami:

  • Na początku skrzydło szybko się niszczy podczas niewprawnych ćwiczeń na ziemi, bo więcej bawimy się skrzydłem na ziemi niż latamy.
  • Szybkie postępy na początku „kariery” sprawiają, że z pierwszego skrzydła szybko się wyrasta i zaraz trzeba kupować następne. Na sprzedaży nowego więcej się straci.

Moim zdaniem tego typu stanowisko jest już przestarzałe i bazuje na doświadczeniach pilotów sprzed wielu lat, kiedy wszystko było inne: konstrukcje paralotni, materiały do ich budowy i metody szkolenia. Dzisiaj dobre szkoły kładą nacisk na ćwiczenia naziemne, co oznacza, że pilot po kursie powinien mieć opanowany ground handling na tyle, by nie „ciorać” nadmiernie sprzętu po ziemi. Jeśli ktoś czuje dodatkową potrzebę ćwiczeń naziemnych, to zawsze można poprosić o doszkolenie, ewentualnie samemu dobrze się przygotować teoretycznie do ćwiczeń, oglądając np. odpowiednie filmiki dostępne w Internecie. Nowe skrzydło zwykle łatwiej wstaje i lepiej zachowuje się w czasie takich ćwiczeń, co przekłada się na szybkie postępy i zapobiega frustracji. Zdecydowanie nie polecam ćwiczenia na ziemi ze starym skrzydłem, które ma przykurczone linki, zdeformowaną czaszę, a przez to zachowuje się bardzo źle przy stawianiu nad głowę. Na takim glajcie ciężko się nauczyć czegokolwiek. Ćwiczenia naziemne najlepiej wykonywać na skrzydle, na którym latamy, dlatego, że ćwicząc, uczymy się odruchów na sterówkach, zakresu ich pracy i potrzebnych sił dla uzyskania pożądanego efektu. Oczywiste jest, że jeśli wyćwiczymy to wszystko na innym glajcie, przeznaczonym tylko do ćwiczeń naziemnych, to nie przełoży nam się to na odruchy w locie, a nawet może nam to zaszkodzić.
Drugi argument o szybkiej karierze i błyskawicznym wyrastaniu z pierwszego skrzydła też łatwo podważyć. Po pierwsze, można obecnie kupić nową paralotnię dla początkujących, która wystarczy na wiele lat. Dziś skrzydła niskiej klasy (EN A, dolne EN B) dobrze latają, mają dobre osiągi, a użyte materiały są obecnie prawie niezniszczalne (o ile nie kupimy glajta w wersji ultralekkiej). Po drugie, początki zbierania doświadczenia są mozolne i warto się z tym pogodzić. Są co prawda ambitni początkujący, którzy są w stanie zrobić bardzo szybkie postępy, ale wymaga to dużo wolnego czasu i pieniędzy. Przeciętnie osoby zaczynające przygodę z naszym sportem robią w pierwszym roku poniżej 20, a nawet 10 godzin nalotu. Potem nalot pilota latającego rekreacyjnie szacuje się na 20 może 30 godzin rocznie. I to w przypadku pilotów, którzy opanowali już latanie w termice. Dopóki nie nabierzemy takiej wprawy, często ten roczny nalot jest niższy – na poziomie kilkunastu godzin. Średni nalot z napędem może być nieco większy, ponieważ robienie dłuższych lotów nie wymaga warunków takich jak loty swobodne. Ale u rekreacyjnego pilota napędowego rozrzut może być większy. W przedziale 20 do 100 godzin rocznie. Oczywiście są to wartości średnie, a nie skrajne. Na pewno spotkacie się z tekstami typu „A mój znajomy, to zrobił 100 godzin swobodnie w pierwszym roku latania.” Wyjątki się zdarzają. Pytanie, czy wy też jesteście w stanie to osiągnąć w tak krótkim czasie?

Podsumowując temat „nowe czy używane”:

  • Polecam zakup skrzydła raczej nowego, ewentualnie używanego, ale w dobrym stanie i nie starszego niż 5 lat.
  • Oczywiście im młodszy rocznik tym lepiej, nie stosujemy tu mądrości branży winiarskiej.
  • Ostateczny wybór uzależniałbym głównie od zasobności portfela. Można znaleźć co prawda egzemplarze starszych paralotni w bardzo dobrym stanie, ale to trzeba dobrze sprawdzić i pamiętać przy tym, że technologia konstruowania paralotni cały czas się rozwija, i że starsze skrzydło kupione za około 2000 złotych będzie po 2-3 latach nie do sprzedania. No może za 300 złotych.

 

  1. KLASA BEZPIECZEŃSTWA PARALOTNI

– Zwariowałeś! Przecież to szkolny glajt! To w ogóle nie lata, topi w zakrętach, itp.
To kolejna „złota” rada jaką można czasem usłyszeć w reakcji na pomysł zakupienia skrzydła klasy EN A. I tu znowu będę oponował. Od kilku lat – powiedzmy w przybliżeniu, że od 2010 roku – firmy produkujące paralotnie zaczęły projektować skrzydła szkolno-rekreacyjne, na których da się zarówno szkolić, jak i z powodzeniem stawiać bezpiecznie pierwsze samodzielne kroki przez kilka lat po kursie. U niektórych producentów znajdziecie nawet dwa modele skrzydeł w klasie EN A: jedno typowo szkolne o wydłużeniu ok. 4,5 i małej liczbie dużych komór oraz drugie z wydłużeniem około 5 i większą liczbą komór. Niektórzy z producentów decydują się na produkcję tylko jednego modelu w klasie EN A i ma on obecnie najczęściej około 4,7 – 5,0 wydłużenia. Na marginesie dodam, że około 10-15 lat temu wydłużenie 5,2 – 5,5 było zarezerwowane dla skrzydeł sportowych, które były wymagające w pilotażu. Bardzo przestrzegam przed podejściem w rodzaju: kupię skrzydło lepsze (w domyśle wyższej klasy niż dla mnie przeznaczone), to będę latał lepiej. U podłoża takiego rozumowania leży myślenie, że wszystko zależy od skrzydła, a nie od pilota.  To poważny błąd, który wiele osób kosztował mniejsze lub większe urazy zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Latanie na paralotni dobranej „na wyrost” może być przyczyną bardzo poważnych wypadków. Trzeba się pogodzić z tym, że wraz z rozwojem umiejętności i wzrostem wymagań co do sprzętu będziemy go zmieniać na taki o wyższych osiągach, ale róbmy to w swoim czasie, bo na przeciwnej szali leży nasze zdrowie, a nawet życie.
Co to jest ta klasa bezpieczeństwa EN?
Istnieje dokument, który nazywa się Norma Europejska EN 926-2 i określa on wymagania i metody testowania paralotni pod względem bezpieczeństwa użytkowania. W tejże normie określono 4 klasy paralotni od najbezpieczniejszej klasy A przez klasy B i C do klasy D, najbardziej wymagającej. Nie obejmuje ona paralotni klasy wyczynowej CCC, której wymagania są określone przez Międzynarodową Federację Sportów lotniczych FAI. Istnieje jeszcze niemiecki system klasyfikacji wg DHV (Niemieckie Stowarzyszenie Lotniowe), który określany jest skrótem LTF i ma takie same klasy A, B, C, D. Starsze oznaczenia klas wg DHV miały oznaczenia 1, 1-2, 2, 2-3, 3 przy czym klasa 1 odpowiadała mniej więcej klasie EN A, 1-2 odpowiadała B i tak dalej. Od kilku lat wszystkie nowe paralotnie mają oznaczenia literowe, ale w starszych skrzydłach spotkacie jeszcze oznaczenia liczbowe wg DHV.
Jeśli pilot jest dopiero na początku swojej przygody z lataniem, to skrzydło klasy A da mu większy spokój psychiczny, bo będzie wiedział, że lata na możliwie bezpiecznym sprzęcie. Taki pilot może spokojnie zająć się doskonaleniem umiejętności pilotażowych nawet w trudniejszych warunkach pogodowych czy terenowych, wiedząc, że paralotnia jest jego sprzymierzeńcem w tej walce. Różnice osiągów czy sterowności pomiędzy współczesnym skrzydłem klasy A i B z małym wydłużeniem (tzw. niskie lub dolne B), są nieznaczne. I właśnie w tych klasach najlepiej szukać swojej pierwszej paralotni.
Co to jest to wydłużenie?
Najprościej mówiąc, jest to stosunek kwadratu rozpiętości skrzydła do powierzchni. Podawane jest zwykle w rozłożeniu (ang. flat aspect ratio), czyli w sytuacji, kiedy paralotnia leży płasko na ziemi, i w rzucie (ang. projected aspect ratio), czyli zrzutowane na płaszczyznę skrzydło napełnione. Jak łatwo się domyślić wydłużenie w rozłożeniu będzie miało większą wartość i to nią zwykle posługujemy się, mówiąc o wydłużeniu paralotni. Jest to parametr podawany niemal zawsze przy opisie technicznym glajta. Dla zobrazowania pojęcia napiszę, że na wyczynowe glajty mawia się czasem „kosa” albo „żyleta”, a na szkolne „fasolka”. Te określenia wzięły się poniekąd z różnic w wydłużeniu.

Jakie znaczenie ma wydłużenie?
Większe wydłużenie paralotni poprawia jej osiągi, ale też czyni ją trudniejszą w pilotażu i bardziej wymagającą przy deformacjach płata. Wydłużenie to parametr, który jest bardzo pomocny w tym, żeby wyrobić sobie jakieś wyobrażenie o stopniu zaawansowania paralotni i jej zachowaniu w locie.
Jakie wydłużenie wybrać?
Paralotnie dla osób początkujących mieszczą się w klasie A i w dolnych rejestrach klasy B (niskie B). Wydłużenie takiego skrzydła mieści się zazwyczaj pomiędzy 4,8 a 5,2. Jeśli decydujecie się kupić zaraz po kursie skrzydło klasy B, to zwracajcie bacznie uwagę na wydłużenie i opis producenta, który zwykle pisze dla jakiego pilota dane skrzydło zostało zaprojektowane. Na stronach internetowych producentów są opisy aktualnie produkowanych i starszych modeli skrzydła. Nie dajcie się namówić handlarzom na skrzydło klasy B, które jest dedykowane dla doświadczonych pilotów. Już 5,4 – 5,5 wydłużenia zrobi dużą różnicę w porównaniu do 5,1.

Podsumowując temat klasy bezpieczeństwa:

  • Decydując się na zakup pierwszego skrzydła, najlepiej poprosić o dobór odpowiedniego skrzydła przez zaufanego instruktora/sprzedawcę.
  • Jeśli sami szukacie swojego pierwszego glajta, to należy zwrócić uwagę na to, czy jest to skrzydło klasy A lub B i jakie ma wydłużenie.
  • Warto dobierać paralotnie o wydłużeniu między 4,7 a 5,2 i czytać opisy producenta, który zwykle wyraźnie zaznacza dla kogo jest dany model skrzydła.
  • Starajcie się unikać najczęstszego błędu, jaki zdarza się przy zakupach paralotni w klasie B, polegającego na wyborze tzw. górnego B na pierwsze skrzydło. Pamiętajcie, że klasa B jest bardzo pojemna i znajdują się w niej zarówno skrzydła dla początkujących, jak i doświadczonych pilotów. Uwaga na skrzydła klasy B o wydłużeniach 5,4 i powyżej, które zwykle są przeznaczone dla doświadczonych pilotów (są od tego jednostkowe wyjątki).

 

To była pierwsza z trzech części poradnika dla początkujących pilotów swobodnych, jak kupować paralotnię. W następnym etapach opowiem o doborze rozmiaru, nalocie, rocznikach, przeglądach technicznych, producentach i sprzedawcach.

Autor: Marek Mastalerz, pilot paralotniowy od 1998 r. instruktor od 2005 r.

AKCJA PAKA 2017 w dniu 12.03.2017

Akcja odbędzie się w niedzielę 12 marca. Polega na zjeździe kolejką tyrolską rozwieszoną na stadionie PGE Narodowy w Warszawie. Podczas zjazdu, który wykonuje się w uprzęży paralotniowej ćwiczymy wyrzucanie spadochronu zapasowego. Jest to rzadka możliwość przećwiczenia w warunkach zbliżonych to rzeczywistych tej czynności.
Lina ma około 250m długości, prędkość podczas zjazdu ok. 50-60 km/h, przejazd około 50 metrów nad ziemią, a w zasadzie płytą stadionu. Zapraszamy chętnych paralotniarzy w imieniu szkoły paralotniowej CLOUDBASE, stadionu PGE Narodowy i operatora kolejki tyrolskiej firmy Sky-Tech.

Warunkiem jest posiadanie swojego sprzętu (uprząż, spadochron i kask), wskazane radio (krótkofalówka). Przed zjazdem należy podpisać oświadczenia o których poniżej.

Zgłoszenia tylko mailem na adres: info@cloudbase.pl – tytuł maila Akcja Paka. Ilość miejsc ograniczona do 60.

Po zjeździe można będzie zostawić spadochron do złożenia przez profesjonalnego mechanika paralotniowego, lub zabrać go i złożyć sobie samemu.
Koszt zjazdu z rzutem spadochronu to 50 zł. Ceny złożenia spadochronu okrągłego, jednoczaszowego – 100 zł; spaochrony szczelinowe (dwuczaszowe) i tandemowe – 120 zł. Nie składamy spadochronów na miejscu! Na złożenie trzeba będzie poczekać od 5 dni tygodnia do dwóch tygodni. Odbiór w Warszawie lub Łodzi, lub w Łękach Kościelnych.
Jeśli macie jakiś spadochron nietypowy (kwadratowy, lub szybujący (trójkątny), to prosimy o kontakt w celu ustalenia czy możemy go złożyć.

12672132_10153939291808820_8183126581478921022_o

Regulamin i oświadczenia atrakcji Extremalny PGE Narodowy:
http://ekstremalny.pgenarodowy.pl/regulaminy-i-oswiadczenia

Uczestnicy akcji będą proszenie jeszcze o przeczytanie i popisanie oświadczenia o wzięciu na siebie odpowiedzialności za swój sprzęt którego będą używać podczas zjazdu.A dokładniej chodzi o to, że organizator nie bierze odpowiedzialności za uszkodzenia spadochronu lub uprzęży paralotniowej używanej podczas Akcji. Istnieje pewne ryzyko dotknięcia spadochronu do liny po jego otwarciu. Lina po której zjeżdżamy jest stalowa i gładka i nie powinna uszkodzić spadochronu, może go nieznacznie ubrudzić. Dynamiczne otwarcie spadochronu może doprowadzić do uszkodzenia (rozdarć) delikatnych modeli uprzęży. Oczywiście nie ulegną uszkodzeniu elementy nośne uprzęży, bo są one zwykle testowane na ewentualność otwarcia spadochronu. Ale elementy poszycia uprzęży w pobliżu V-taśmy mogą być narażone na drobne uszkodzenia.

Jeżeli nasz mechanik wykryje uszkodzenia spadochronu oddanego o złożenia, to będzie się kontaktował z właścicielem w celu podjęcia dalszych działań (odesłania do naprawy) uszkodzonego sprzętu.
Nigdy nie mamy pewności czy rzucany spadochron nie był uszkodzony wcześniej podczas ratowania się na spadochronie lub podobnych do naszej akcjach lub na skutek niewłaściwego przechowywania.
 
Dlatego proszę podejmować decyzję o udziale ze świadomością zagrożeń la sprzętu i własną odpowiedzialnością za sprzęt. Organizator ze swojej strony dokłada starań żeby Wasz sprzęt nie był narażony na uszkodzenia, jednak nie jesteśmy w stanie wszystkiemu zapobiec.

 

Film z ubiegłorocznej akcji

Z przyjemnością ogłaszamy że nasz szkoła rozszerza działalność szkoleniową. Tej jesieni dostaliśmy rozszerzenie o szkolenia paralotniowe do uprawnień PPGG, czyli napędy z wózkiem (tzw. trajki).
Szkolenia PPGG jak również PPG w ramach szkoły CLOUDBASE będzie prowadził rozpoczynający współpracę z nami doświadczony pilot i instruktor Adam Piórek.

wpis-do-rej-2016

PONIŻSZE INFORMACJE POCHODZĄ Z ROKU 2019.
OBOWIĄZUJĄ DOPÓKI NIE ZOSTANĄ WPROWADZONE JAKIEŚ ZMIANY

Egzamin zawsze zaczyna się od sprawdzenia i zbierania niezbędnych dokumentów. Następnie odbywa się egzamin teoretyczny, a po jego zaliczeniu egzamin praktyczny. Jeżeli egzamin praktyczny odbędzie się za wyciągarką mechaniczną, to osoby przystępujące do egzaminu muszą mieć wpis w książce lotów o przeszkoleniu do lotów za wyciągarką (H) lub zaświadczenie potwierdzające takie przeszkolenie. Jeżeli pilot ma już świadectwo kwalifikacji i zdaje egzamin na drugie uprawnienie główne to zdaje tylko egzamin praktyczny.

Należy upewnić się wcześniej u organizatora egzaminu czy egzamin obejmuje wszystkie uprawnienia na które chcecie zdawać – PP, PPG PPGG, TANDEM.
Zwykle od organizatora można wypożyczyć sprzęt aby zdawać egzamin swobodny. Jest możliwe zdawanie na własnym sprzęcie jeśli sprzęt ma ważną kartę paralotni i jest dostosowany do poziomu pilota. Loty egzaminacyjne z napędem zazwyczaj można wykonywać tylko na własnym sprzęcie (skrzydło, napęd, wózek). Skrzydło na którym wykonywany będzie lot egzaminacyjny musi mieć ważną kartę paralotni (jest to sprawdzane przed egzaminem). Organizator zastrzega sobie prawo nie dopuszczenia do lotu na paralotni która nie posiada ważnej karty paralotni, budzi zastrzeżenia co do stanu technicznego, lub nie jest przeznaczona dla osoby początkującej.

Zgłoszenie chęci wzięcia udziału w egzaminie należy przesłać do organizatora egzaminu.
W zgłoszeniu należy napisać ja jakie uprawnienia będziecie chcieli zdawać egzamin.
Limit osób to zwykle ok. 20, więc lepiej nie zwlekać ze zgłoszeniami.

DOKUMENTY NIEZBĘDNE NA EGZAMINIE:
1. Wniosek nr 37/LPL1 o wydanie świadectwa kwalifikacji PGP [pobierz] – wypełnić czytelnie!
Wniosek nr 44/LPL1 o wpisanie nowego uprawnienia jesli zdający ma już świadectwo kwalifikacji [pobierz].
2. Świadectwo ukończenia szkolenia wydane przez szkołę paralotniową.
3. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia lotniczego PGP (część B wniosku wypełnioną przez instruktora wydającego Świadectwo Etap II) wydane przesz szkołę paralotniową
4. Potwierdzenie dokonania opłaty egzaminacyjnej na konto:
31 1010 1010 0022 9322 3100 0000
Urząd Lotnictwa Cywilnego
ul. Marcina Flisa 2
02 ­ 247 Warszawa
Osoba występująca o świadectwo kwalifikacji PGP z jednym uprawnieniem podstawowym opłaca:
a. 55 zł  – za egzamin teoretyczny na ŚK PGP
b. 44 zł  – za egzamin praktyczny na ŚK PGP
c. 44 zł  – za wydanie świadectwa kwalifikacji PGP
Można opłacić jednym przelewem łącznie 143 zł. Ceny z marca 2019.

Jako tytuł przelewu należy wpisać: imię i nazwisko egzaminowanego, opłata za egzamin teoretyczny i praktyczny i za wydanie świad. kwal. PGP. Można używać czytelnych skrótów: Jan Kowalski, opłata za egz. teoret. i prakt. i wydanie świad. kwal. PGP

W przypadku gdy kandydat zdaje egzamin na dwa uprawnienia np. uprawnienie PP i PPG lub PPG i PPGG wnosi opłatę za jeden egzamin teoretyczny 55 zł, za pierwszy praktyczny 44 zł, za każdy kolejny praktyczny 108 zł. I oczywiście 44 zł za wydanie świadectwa. Pilot zdaje wówczas tylko jeden egzamin teoretyczny, ale dwa egzaminy praktyczne na każde uprawnienie oddzielnie. W sumie opłaty wynoszą 55 zł +44 zł + 108 zł + 44 zł = 251 zł

Pilot który ma już świadectwo kwalifikacji PGP i chce zdawać egzamin na kolejne uprawnienie główne zdaje tylko egzamin praktyczny. Opłaty wynoszą wtedy 108 zł za egzamin praktyczny i 44 zł za wpisanie uprawnienia do ŚK. W sumie 152 zł.

Pilot ze świadectwem kwalifikacji PGP, z dowolnym uprawnieniem podstawowym, chcąc zdawać na uprawnienie TANDEM, wnosi opłatę za egzamin w kwocie:
a. 162 zł  – za egzamin teoretyczny
b. 108 zł  – Tytuł wpłaty: za egzamin praktyczny
c. 44 zł  – Tytuł wpłaty: za wpisanie uprawnienia do ŚK

Pilot ze ŚK, któremu skończyła się ważność świadectwa wnosi opłatę za wydanie świadectwa kwalifikacji PGP 44 zł i za przeprowadzenie egzaminu praktycznego wysokości 55 zł, w sumie 99 zł. W tym przypadku wypełnia się wniosek nr 47 [pobierz].

Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest posiadanie następujących dokumentów :
1. Dowód osobisty.
2. Ubezpieczenie OC rozszerzone o uprawianie paralotniarstwa.
3. Poświadczenia o przeszkolenia do lotów za wyciagarką (H), w przypadku egzaminu na PP (loty swobodne) zdawanego na wyciągarce.
4. Badania lekarskie w przypadku zdawania egzaminu na uprawnienie TANDEM i INS.

Opłaty zaktualizowane w kwietniu 2019.
Aktualna tabela opłat lotniczych znajduje się na stronie ULC – [tabela opłat lotn.]

POWODZENIA!

 


Copyrights © 2013 Cloudbase
Cloudbase w sieci: